Intussen in de keuken: vers gemaakt ijs van onder andere een hele ananas (uit mijn Odin groente- en fruittas) en kokosmelk. Met de ijsmachine van een buurman, die 'm ook maar gekregen had en het ding voor een habbekrats van de hand deed.
Ik heb dus wel wat anders te doen dan bloggen. Er staan namelijk nog wat eerdere en minder goed gelukte pogingen in de vriezer. En al dat ijs moet zoetjesaan wèl naar binnen gewerkt worden. Liefst in de zon. Tot binnenkort.
Het leek me altijd fijn een vrijstaand huis te hebben met een grote veranda. Op die veranda verschillende planten, een schommelbank en een paar fijne stoelen. De overdekte uitbouw zó gelegen dat je er bij hevige buien droog kunt zitten.
Maar wacht even... wat dat laatste betreft hèb ik toch eigenlijk al een veranda? Weliswaar niet op de begane grond, niet vrij, met een gele houten bank die niet schommelt. Maar wel droog!
Ik besluit er tijdens de stromende regen van een uurtje geleden weer even te gaan zitten. Man, hoor dat natte gekletter toch eens. Ruik dat groen. Snuif die frisheid op. Zomer of geen zomer: ik zit hoog en droog. Mijn blik gaat naar de toppen van de bomen tegenover me. Genietend blijf ik wat voor me uit staren. En dan gebeurt er ineens iets. Net als vorige week, op een zonnige ochtend, voor de eerste keer. Ik kon mijn ogen nauwelijks geloven. De afgelopen week probeerde ik de gebeurtenis terug te halen, wat de ene keer wel lukte en de andere keer niet. Vandaag, zittend op mijn eigen veranda, is er geen twijfel meer mogelijk. Dit is geen verbeelding. Oh, wow. Oh, wow. Oh, wow.
(Wordt vervolgd)
'Zomergasten is te zien vanaf zondag 15 juli 20.15 uur op Nederland 2. Het tweede scherm wordt vanaf de uitzending met Henny Vrienten (22 juli) ingezet.'
Zag ik pas geleden tot mijn verrassing de eerste bloempjes, blijken er nu ineens al (rijs)peulen aan de buitenkant van mijn balkon te hangen. Morgen maar door de sla, denk ik. Vorig jaar ging deze plant ook al zo gemakkelijk en blééf ik er van plukken. Ik weet niet waar ooit dat groene gezondheidsknopje bij mij is omgegaan. Zo heb ik nu ook een taart van snijbiet in de oven staan. Ik bedoel maar.
Wat ben ik toch een geluksvogel met twee balkons. Hierboven het balkon waar getuinierd wordt. Waar de zon net op is komen dagen. Waar de rijspeulen tegen het hek al witte bloemen geven. Waar de sla in een hangzak groeit. Waar ik zojuist uit een steegje meegenomen paardenbloemzaadjes in een pot heb gestopt. Waar genoeg ruimte overblijft om te zitten of te liggen. Waar ik nu toch echt even wat natuurlijke vitamine D ga incasseren. Met een kopje koffie en het mooie blad Buitenleven. Waar heel toevallig een uitgebreid artikel over paardenbloemen in staat. Waar ik uiteraard nog op terugkom.