De aardige gezelligheidsbrenger speelde ook een deuntje voor Baby E., maar die moest er niks van hebben. Blijkbaar mocht het niet zo zijn, want ons gegeven geldstuk stuiterde van de rand van de koperen pot rechtstreeks in de put.
Nog maar een extra muntstuk dan, voor deze leuke, muzikale man.
Ik vroeg me tijdens het koken af of ik dit gebarsten eitje nog zou kunnen eten. Zo te zien heb ik een antwoord gekregen.
De bomen zijn nog kaal. De schuurtjes, schoorstenen en flatgebouwen winnen geen schoonheidsprijs. Maar de zon heeft de stad weer opgewarmd en als ik de keukendeur sluit en het eten op tafel zet, zie ik hoe ze gracieus ten onder gaat terwijl de dag langzaam afscheid neemt. Rest ons - nagenietend - een zachte begroeting van de avondploeg, die gelukkig steeds later op het werk verschijnt.
En dan heb ik er al van gegeten. Die rechtse met de worteltjes is waarschijnlijk het exemplaar uit mijn Odin-tas dat ik geplant had.
Ik geloof dat het aan tv-kok Jamie Oliver te danken is dat McDonald's gestopt is deze vuller toe te voegen. Hoe dat roze slijm eruit ziet?
Even een test met een blog-app op de iPad en dan blijft het een paar dagen rustig, omdat ik met andere leuke dingen bezig ben. Tot binnenkort.
Laten we intussen genieten van de zon die al wat later onder gaat en van een mooi muziekfilmpje. Dan kan ik uitproberen of het invoegen daarvan soepel gaat.
*Dankbaar zijn voor wat je ontvangt, houdt de gulle stroom op gang. Echt, ik ben het bewijs.
