The Webb Sisters

Wordt het niet weer eens tijd voor een mooi muziekje? Dacht ik ook.

Typemachines

In een reactie van Flow op mijn tweet over bovengenoemde app, lees ik dat het komende nummer een artikel over typemachines bevat. Leuk! Ik had wel wat met die apparaten.

Als kind mocht ik op typecursus. Kwam er zo'n man van Scheidegger aan de deur met een grote, zware koffer. Daarin zat de machine die ik in bruikleen zou krijgen. Nergens een letter te bekennen, want het volledige alfabet was afgedekt met gekleurde plastic dopjes. Een oefenboek zat erbij en dat begon met de wijsvingers op een vaste plek: fff fjf ffj jff jfj fjjffjffj. Ondanks dat mijn kleine pinkjes de logge toetsen nauwelijks kregen ingedrukt, stortte ik me dolgelukkig op de machine en de lessen. Trouw bezocht ik de instructiedagen in het buurthuis. Het examen leidde tot een diploma met hoge cijfers, een trots gevoel en een levenslange beheersing van het blind typen. De eerste ervaring met een elektronische typemachine herinner ik me ook nog goed. Het gemak van die lichte aanraking der toetsen! Het genot van de Backspace-toets op mijn eerste pc!

En nu, jaren later, leer ik op de iPad snel typen met TWEE vingers. Leve de techniek. Ha. U begrijpt: uit nostalgische overwegingen moest en zou ik bovengenoemde app downloaden. En de nieuwe Flow wordt uiteraard ook weer een must-have.

• The Amazing Type-Writer voor de iPhone

Minder is meer

Helemaal waar. Al schiet het met de app Hipstamatic wèl lekker weg. De iPhone-app is net geüpdatet (Ja, volgens de Woordenlijst Nederlandse Taal heb ik dat goed geschreven); biedt nu een 'tap en hold'-focus en geeft de mogelijkheid om favoriete combinaties lenzen, filmpjes en flitsers op te slaan. Foto's maken met de iPhone is en blijft geweldig.
En die kalender van Flow? Inmiddels heb ik bijna alle 366 kaartjes losgescheurd. Geduld is een schone zaak. Een jaar nodig hebben om de kalender in elkaar te zetten is ook heel mindful.

Lavendel

Ik had de verpakking van dit kerstcadeautje wel opengeschoven, maar nu ik de oliën daadwerkelijk ging gebruiken, bleek er ook nog een zakje lavendelzaadjes in te zitten. Leuk. Nogmaals dank aan de gulle gever.

Laat de lente dan maar komen. Al lees ik net dat de schaatsen volgende week alsnog uit het vet gehaald kunnen worden. Geen idee waar die van mij zijn. Vetvrij en ijsvrij.

Rookplein (asbak en bankjes aanwezig)

(Zuiderzeeziekenhuis Lelystad)

Lezen wordt steeds leuker

Boeken lezen op de iPad? Heerlijk. Het licht hoeft 's avonds in bed niet aan, de leesbril hoeft niet altijd op en de boekenlegger raakt nooit meer kwijt. Steeds meer kinderboeken zijn voorzien van voorleesopties, geluidjes of animaties en ook boeken voor volwassenen bieden steeds vaker een vleugje interactiviteit.

Op iPadclub.nl lees ik net een review van het boek Alles ruikt naar chocola van Sidney Vollmer. Dat gaat op mijn lijstje. Een boek met een goed verhaal (volgens lezers), aangevuld met bladzijden vol extra's. Muziekfragmenten zijn rechtstreeks te beluisteren met een Spotify Premium-account, maar wie dat niet heeft, kan volop genieten van YouTube-filmpjes en Wikipedia-weetjes. Lezen wordt echt steeds leuker.

Kijk eens wat de auteur zelf van het boek en de app laat zien:

Wie trouwens blijft verlangen naar vergeelde pagina's, zit met deze app ook goed. En ik? Ik heb ineens zin in een blokje chocolade.

• Review op iPadclub.nl
• Download de app
• Papieren versie van Alles ruikt naar chocola bij bol.com

Schatzoeken

Als ik ergens ooit iets aan gehad heb, is het wel aan de beginselen van haptonomie. Daarmee leerde ik anders naar de wereld te kijken en oog te krijgen voor de dingen om mij heen.
Eigenlijk hoeven we alleen maar een kind te volgen in zijn beleving om zelf opnieuw verwonderd te raken. Dus sla ik automatisch Baby E. gade als hij tussen het rennen door telkens stopt omdat hij weer een nieuwe schat heeft gevonden. De schat.

Ritje & Ratje

Blijken ze me naar de bieb te zijn gevolgd.

(Met dank aan Sylvia en Ingrid voor de naamsuggesties. Sylvia opperde Ritje & Ratje via Facebook)