Ik zal mijn andere blog, lentegezond.blogspot.com binnenkort ook weer eens updaten. Ik weet zeker dat ik beter word. Als het zover is, trek ik een grote fles wijn open. En zal ik proosten op Sophia Mirza. Die hopelijk inderdaad een grote rol zal gaan spelen in een aangepaste kijk op ME.
Boeken:
Deze 'kopjes' hebben een gat in de bodem en dienen als bloempot. Ter vergelijking: het kleine exemplaar is mijn koffiekopje. Ik kreeg de fleurige potten gisteren cadeau en vind ze geweldig! De gulle gever had getwijfeld, maar ik hou wel van een beetje vrolijke kitsch op het balkon. In de grote heb ik rode snijbiet gezaaid en in de kleinere sla.
Ach, laat ik meteen een rondleiding op mijn zonnige achterbalkon geven. Voor de YouTube-mensen die massaal naar 'container -' en 'balcony gardening' kijken, heb ik een Engelstalige ondertiteling toegevoegd.
Terwijl ik dit zit te tikken, staat de deur van mijn achterbalkon open. Ik hoor de vogels fanatiek fluiten, de zon is net naar díe kant gedraaid en als ik buiten ga staan, kijk ik uit op de tuin van Erik. Zijn grote boom krijgt weer groene blaadjes en ook rechts staat een mooie, volle boom. Samen halen ze de saaie flatgebouwen uit het zicht. Wat? Als ik mijn ogen een beetje dichtknijp, waan ik me bijna in het bos. Wat een fijne locatie. En wat een heerlijk gevoel. 't Is gewoon een glinstertje geluk.
Wel zag ik bij het verpotten van de aardpeer dat hij ondergronds knolletjes aan het vormen is. Bovengronds is een klein plantje verschenen dat straks hopelijk mooie bloemen geeft. Peer. Appel. Aardpeer. Aardappel. Ik zie ineens het verband!
Laatst haalde ik Edgar Sawtelle weer tevoorschijn en iets over de helft pakte het me. Ik móest weten hoe het verder ging. Ik had recensies gelezen van mensen die boos waren over de slechte afloop. Naar mijn idee was het eigenlijk wel een mooi einde, waar ik totale vrede mee heb. Het enige gevoel waar ik mee bleef zitten, was dat ik met iemand over het boek wilde praten. Ik snapte ineens het voordeel van boekenclubs. Toen schoot me de webcast op mijn iPhone te binnen: een video waarin Oprah praat met de auteur van het boek en met lezers wereldwijd. Wat een knusse afsluiting, die voorkwam dat ik in een gat viel, zoals dat kan gebeuren na het dichtslaan van een boek. En Het verhaal van Edgar Sawtelle? Ik had het toch niet willen missen.
Ach, ik ben zo creatief de laatste tijd. Ik haal van alles in m'n kinderlijke kop. Zo besloot ik van het ene op het andere moment het scherm op mijn voorbalkon van vrolijke bloempjes te voorzien. Dat scherm hing al vijfentwintig jaar saai te zijn. No more. Maar Erik kwam wel even helpen om er wat balans in te brengen.
(Wordt een keer vervolgd)
Ik bekijk de trailer en aarzel geen moment. Die film moet ik zien. Heeft u zakdoekjes in huis? Dan kan ik u - the day after - verzekeren dat u Hachi eveneens moet zien. Zelfs als u niet van honden houdt. Net als ik.
Voedselschaarste zou een overweging kunnen zijn om de norm bij te stellen, maar daar is helemaal geen sprake van. Bovendien kunnen wij zonder de producten van Japan. Dus vraag ik me af wat de logica hierachter is. Hoe kan een vastgestelde norm zomaar verruimd worden en dan zogenaamd dezelfde veiligheid garanderen? Dat is hetzelfde als de Mexicaanse griep die een paar jaar geleden maar geen pandemie wilde worden, zodat de definitie van een pandemie werd aangepast om die vaccins maar op de markt te kunnen brengen.
Velen vinden de angst voor straling zwaar overdreven. Volgens Elsevier-redacteur Simon Rozendaal moeten we gigantisch veel van dat voedsel verorberen om aan de hoeveelheid radioactiviteit te komen die we ondergaan bij een ct-scan. Bovendien, zegt hij, 'prikkelen een klein beetje gif en een klein beetje straling het afweerstelsel, waardoor ons lichaam beter gaat functioneren'. Tja, alsof we al niet genoeg gif binnenkrijgen. Alsof er al niet genoeg straling is. Alsof er al niet genoeg kankergevallen zijn. Alle kleine beetjes helpen. Geef mijn sushi maar aan Simon.
Intussen binnen gezaaid: goudsbloemen, wonderboom, diverse soorten sla, gele courgette, kerstomaatjes, bieslook, twee soorten basilicum, tijm, pompoen en paprika. En de knoflook buiten komt ook al naar boven:
Daar ga ik nòg een pot mee vullen, zodat ik het groen telkens af kan knippen voor in een salade. Ik zou eigenlijk overál wel twee potten van willen: één voor de groente zelf en één voor de bloemen, stengels of nieuw zaad. Rustig, Karin. Laten we eerst alles maar eens in leven zien te houden.