Wat zijn dit? - Vervolg

Het zijn geen vijgen, zoals Anitah dacht. Ook geen truffels, gember of Casave, zoals gedacht op Facebook, waar ik deze foto ook plaatste.

Het zijn aardperen. Het woord kende ik wel, maar de knol zelf niet. Ik vind het erg leuk dat Odin zo'n vergeten groente in de tas stopt. Vooral omdat het op Facebook een leuk onderwerp bleek en er veel informatie over te vinden is. De veelzijdige aardpeer kan rauw gegeten worden, in plakjes of geraspt, maar ook gebakken, gestoofd of gefrituurd. En hij kan de grond in! Behalve mooie bloemen, levert hij veel nieuwe knollen op, al kan hij in een tuin gaan woekeren. Hij gaat in ieder geval op mijn balkon. Leuk vind ik ook dat de niet al te fraaie aardpeer verwant is aan de mooie, fleurige zonnebloem.

Meer informatie over de aardpeer op trouw.nl:

• Plant één aardpeer en je hebt tot in lengte van dagen te eten

Zelfs zonder kleur.

Gekregen. Ze verjagen de kou!

Wat zijn dit?

Ze arriveerden vandaag. Ik had ze nog nooit eerder gezien, maar ontdek nu dat ze enorm veelzijdig zijn. Kent u ze?

Tuinieren en andere levenslessen

Op Facebook stond een filmpje waar ik van genoten heb. Wat een geweldige dame, deze Ruth Stouts, hier al ouder dan negentig jaar. Niet alleen laat ze haar 'luie' manier van tuinieren zien, maar geeft ze ook nog eens een paar wijze levenslessen weg (zie daarvoor het tweede filmpje). Wat mij daarin zo aanspreekt, daar kom ik nog een keer op terug. Go, Ruth:

(Met dank aan Yeppie)

Cadeautje - vervolg

Anderen hebben er ijsblokjes in. Ik stenen. Nou èn?

Cadeautje

Wie wat bewaart, die heeft wat.
Zo had ik nog cadeaubonnen van De Tuinen, van bijna een jaar geleden. Sommigen bewaren bonnen wel héél erg lang, zie bijvoorbeeld hier. De mijne waren tenminste nog geldig. Wat ik daarvoor uitgekozen heb? Ten eerste een setje bergkristal, rozenkwarts en amethyst, waarvan het verhaal gaat dat ze energie geven aan een kan water. Natuurlijk geloof ik niet echt in dat structuurverhaal, maar ik ben gek op mooie stenen en vind ze erg leuk in mijn glazen kan. Dat ze één keer per maand door de zon moeten worden opgeladen, helpt ook mee aan het sprookjesgevoel. En verder, nu ik toch een beetje op de puur natuur-toer ben:

Wat een fijne cadeautjes. Met terugwerkende kracht dank aan de gulle gever.

Helleborus (2) - Kleur in de winter

(Hipstamatic-camera met de tijdelijk gratis Chunky-lens)

Opgeruimd staat netjes (1)

Het is geen geheim dat ik een gamer ben. Ruim twintig jaar geleden zag ik de magie al van een simpel Basic-spelletje, waarin je alleen maar op de spatiebalk hoefde te drukken om kegels om te gooien in een visueel onaantrekkelijk geheel. Later was ik in de ban van de serie King's Quest. Ik zal nooit de woorden 'It's getting late, Rosella!' vergeten. Ongelooflijk dat op mijn computerscherm de avond was gevallen, de lucht donker werd en de lampen in het bos aangingen. Dan waren er nog de tekstadventures, waarbij je in moest tikken welke kant je op wilde en de avonturen zich alleen maar afspeelden in een paar regels tekst. De woorden vormden evengoed een spannende wereld die je aan het toetsenbord gekluisterd hield.

Nog wat later kwamen de Sims: bewegende mensjes in een soort levend poppenhuis. De succesvolle game is inmiddels toe aan de derde serie die ook alweer een paar uitbreidingen kent. Het is niet bij te houden en ik schaf dan ook niet alles aan. Wel heb ik de regel geen afgedankte items uit nostalgie te gaan bewaren. En zo heb ik net de vorige serie voor een habbekrats via Marktplaats verkocht. Aan een meisje dat er volgens haar ouders zelf voor had gespaard. Ze stond net popelend voor mijn deur. En ik had bijna aan de vader gevraagd of zijn kind niet te koop was. Ik zou namelijk graag een dochter willen. Om een paar geweldige meidengames op de Wii mee te spelen.

Ooit wordt het beter

Wat goed dat iemand deze verhelderende video heeft gemaakt. Er is nog een lange weg te gaan.

Dank aan en complimenten voor Esther Priems.
Haar blog: onwilliglichaam.blogspot.com

Helleborus

"Even in je tuin kijken," zeg ik vanmiddag tegen Erik. De Brabantse wind blaast me letterlijk bijna omver. Figuurlijk gezien zorgen de allereerste bloemen daarvoor. Laat maar waaien. Op naar de lente!

Heimelijk genoegen (2)

Ha, er is weer een serie Fans! te zien, lees ik op Facebook. Op tv kijk ik er nooit naar, maar online wil ik nog weleens in een verloren momentje een aflevering kijken. Wat? De laatste keer heb ik een hele zaterdagmiddag zitten koekeloeren met een plaatsvervangend gevoel van schaamte. Heerlijk.

Deze keer is volkszanger Thomas Berge het slachtoffer. De fans: een moeder en haar twee dochters. Zoals in iedere aflevering vertellen de trouwe fans eerst stralend over hun idool en tonen ze trots alle foto's en cd's. Dan worden ze gevolgd tijdens hun trip naar een optreden en gaandeweg slaat de blijdschap meestal om in teleurstelling, verdriet en boosheid. De populaire zanger wordt omringd door andere liefhebbers ('irritante voordringers'), moet snel weer door naar een volgend optreden en heeft geen oog voor hèn, de echte fans. Die zich slecht behandeld voelen en boos afhaken: 'Van mij mag ie door de stront zakken.'

• Fans! (Thomas Berge)

Flow

De nieuwe Flow is weer fijn! Deze keer zitten er een paar uitscheurbare pagina's in die, eenmaal gevouwen, een boekje vormen met een mini-cursus poppetjes tekenen. Ha, daar voel ik mij helemaal niet te groot of te oud voor. Dankzij Flow, natuurlijk.

Verder in het blad onder andere weer veel mooie artikelen, heerlijke boekentips, fijne webwinkels en inspirerende teksten. Stiekem dacht ik altijd dat dit blad speciaal voor mij gemaakt werd. Tot ik ontdekte dat zoveel andere vrouwen er ook weg van zijn. Ik ben benieuwd hoeveel dames de mantra 'Kan-niet-tekenen' gaan doorbreken. Zelf ben ik er erg mee vergroeid.

Canvas

Voor het eerst in mijn leven heb ik een (iPhone-)foto op Canvas af laten drukken. De fotoservice van het blad Margriet stuurde een melding dat er nu ook vierkante foto's gebruikt kunnen worden en dat er een korting geldt voor canvas. Een leuk project om eens uit te proberen.
Vandaag (binnen drie dagen!) werd de foto al geleverd. Ik ben dik tevreden. Ook over het feit dat dit doek een middagje restyling teweeg bracht. Een schilderij verplaatst, een hoek heringedeeld en spulletjes verwijderd. De canvasfoto hangt nu wat eenzaam aan een grote muur, maar ik zie mezelf in de toekomst nog weleens zo'n doek bestellen. En ik denk dat Baby E. er ook goed op zou uitkomen. Schrap het scrapbooken! Leve het canvassen!